تحریم یا Sanction اقدامی است که از سوی یک یا چند بازیگر بین المللی عیله یک یا چند بازیگر دیگر با هدف مجازات و محروم ساختن کشورهای هدف از فعالیتهای اقتصادی بین المللی صورت میگیرد؛ اقدامی که در دستور کار کشورهای مجری قرار میگیرد تا کشور یا کشورهای هدف نسبت به سیاستهای خود به ویژه در بعد اقتصادی و دیگر ابعاد مورد نظر تجدید نظر کنند. کشورهای غربی مدعی حقوق بشر در حالی بر اعمال تحریمهای حقوق بشری علیه دیگر کشورها من جمله ایران تاکید دارند که عامدانه چشم بر نقضهای گسترده حقوق بشر در خاک خود و شرکا و متحدانشان از یکسو و جنایتهای حقوق بشری فرامرزی خود از سوی دیگر میبندند.
نگاهی کوتاه به آمارها، مطالعات و گزارشها نشان میدهد که نقض حقوق بشر در این کشورها با نرخ بالایی قربانی میگیرد و آسیب میزند. این مدعیان حقوق بشر که عمدتا سابقه استعمارگری را نیز دارند، نهتنها تلاشی برای رفع نقض گسترده حقوق بشر در کشورهای خود نمیکنند، بلکه با فرافکنی تلاش میکنند تا توجهات را از این موضوع دور کنند. یکی از تاثیرات اصلی تحریم ها بر اقتصاد کشورهایی همچون جمهوری اسلامی ایران، کاهش قابل توجه در تجارت بین المللی است. با اعمال تحریم ها، کشور مورد تحریم ممکن است با مشکلاتی مانند کاهش صادرات، کاهش ورود سرمایه خارجی و کاهش دسترسی به فناوریهای پیشرفته مواجه شود. این موارد می توانند منجر به کاهش تولید، افزایش نرخ بیکاری و کاهش درآمد ملی شوند. با توجه به آثار مخرب تحریمهای بین المللی بر کشور مورد تحریم به قطع و یقین می توان اذعان داشت اعمال تحریمهای بین المللی مصداق بارز نقض حقوق بشر می باشد. در کتاب حاضر قصد داریم به این موضوع مهم و همچنین آثار و تبعات تحریم و راهکارهای مقابله با آن بپردازیم.